ประวัติศาสตร์มีชีวิต การเมืองไทยในชีวประวัติ
จำได้ว่าครั้งหนึ่ง ในวิชาสังคมศึกษาที่เราเรียนสมัยเด็ก ตำราที่เรียน ก็คือ ตำราที่รุ่นพี่ รุ่นน้า รุ่นอา หรือรุ่นพ่อแม่ ได้ร่ำเรียนสืบต่อๆกันมา บางเรื่องบางราวในหน้าประวัติศาสตร์ ไม่ว่าจะเกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ไทยในแง่ของการสร้างอาณาจักรมาตั้งแต่สมัยโบราณ หรือ ประวัติศาสตร์ในแง่ของบุคคลสำคัญของประเทศ ประวัติศาสตร์ศิลป์ หรือ ประวัติศาสตร์การเมืองไทย เมื่อได้ชื่อว่าเป็น ‘ประวัติศาสตร์’ แน่นอนว่า ตัวเราซึ่งเป็นผู้อ่าน ย่อมไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์นั้นๆ หรือมีส่วนเกี่ยวข้อง รับรู้ ได้เห็น ได้ยิน เท่ากับผู้เขียนผู้บอกเล่าทีประสบพบเจอด้วยตนเอง มาขยายความ บอกเล่าสู่กันฟัง
อีกทั้งการเป็น ‘ประวัติศาสตร์’ ที่เกิดจากการบอกเล่า ย่อมไม่มีเพียงบุคคลเดียวที่จะมีส่วนเกี่ยวข้องในเหตุการณ์นั้นๆ โดยส่วนตัวจึงคิดว่า เราไม่สามารถเชื่อมั่นในประวัติศาสตร์จากการบอกเล่าจากบุคคลเพียงแค่คนเดียว หรือแค่บางกลุ่ม แต่ทุกครั้งที่เราอ่านประวัติศาสตร์ เราควรศึกษา หาที่มา และอ่านด้วยการใช้สติ ปัญญาในการวิเคราะห์ หาเหตุและผล วิธีเช่นนี้จึงจะทำให้การศึกษาประวัติศาสตร์ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตาม เป็นเรื่องที่สนุกและน่าติดตามมากขึ้นค่ะ วันนี้ผู้เขียนจึงอยากแนะนำประวัติศาสตร์อีกแง่มุมหนึ่ง ซึ่งเป็นแง่มุมที่น้อยคนนักจะได้รับรู้ เป็นข้อมูลใหม่ มีที่มา ตรวจสอบได้ เพราะมีเอกสาร มีหลักฐานที่ดิฉันเองก็แสดงความจริงใจอย่างชัดเจนในการถ่ายทอดเนื้อหา ประวัติศาสตร์ที่ดิฉันยกมาให้ผู้อ่า