หน้าแรก »» กะดีจีน »» กะดีจีน เพชรเม็ดงามแห่งการผสมผสานทางวัฒนธรรม ตอนที่ ๒

ความเดิมจากตอนที่แล้ว ผู้เขียนได้แนะนำให้ทุกท่านได้รู้จักกับพื้นที่ กะดีจีน ในส่วนของโบสถ์ซางตาครู๊ส วันนี้อยากให้ทุกท่านได้รู้จักพื้นที่ทางวัฒนธรรมแห่งนี้เพิ่มเติมในส่วนของ ศาลเจ้าอันเก่าแก่ และวัดวาอารามของพุทธศาสนิกชน เป็นวัดหลวงที่สำคัญอีกแห่งของประเทศไทย

พื้นที่ใกล้เรือนเคียง ถัดจากโบสถ์ซางตาครู๊สไปเพียงเล็กน้อย เป็นที่ตั้งของศาลเจ้าจีน ซึ่งมีความเก่าแก่มากที่สุดอีกแห่งหนึ่ง ของประเทศไทย ศาลเจ้าที่ว่านี้คือ ศาลเจ้าเกียนอันกง ที่ประดิษฐานพระโพธิสัตว์ เจ้าแม่กวนอิม ซึ่งมีที่มาว่า ชาวจีนฮกเกี้ยนที่อพยพตามสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชมาตั้งถิ่นฐานที่คลองบางหลวงหรือ คลองบางกอกใหญ่เป็นผู้สร้างขึ้น

ศาลเจ้าเกียนอันกงหลังเล็กๆ แต่ความประณีต และความวิจิตรงดงามที่ช่างฝีมือชาวจีนฮกเกี้ยนสร้างนั้นมีความโดดเด่นและงดงาม เครื่องไม้แกะสลักที่ประดับประดาในศาลเจ้าเป็นเพชรเม็ดงามแห่งสถาปัตยกรรมจีนของฝั่งธนบุรี นับเป็นศาลเจ้าอายุกว่าร้อยปีที่เก่าแก่ที่สุดของฝั่งธนบุรีอีกด้วย

…. แรกเริ่ม ศาลเจ้าแห่งนี้มีอยู่ 2 หลังที่อยู่ติดกันคือ ศาลเจ้าโจวซือกง และศาลเจ้ากวนอู แต่ศาลเจ้าทั้ง ๒ มีความเก่าแก่และทรุดโทรมเป็นอย่างมาก ในสมัยรัชกาลที่ ๓ พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้มีชาวจีนจากมณฑลฮกเกี้ยน ซึ่งเป็นบรรพบุรุษของ สกุลตันติเวชกุล และ สกุลสิมะเสถียร ได้เดินทางมากราบไหว้ที่ศาลเจ้าทั้งสองนี้ และได้เห็นถึงความทรุดโทรมจนยากที่จะบูรณะหรือซ่อมแซมใหม่ ทั้ง ๒ ท่าน จึงได้ตัดสินใจสร้างศาลเจ้าขึ้นใหม่ให้เป็นศาลเดียว และได้เปลี่ยนองค์พระประธานเป็นเจ้าแม่กวนอิม ในช่วงแรกๆ ยังมีคณะสงฆ์จากจีนมาจำพรรษา จึงเรียกว่า กุฎิจีน และต่อมาชาวไทยเรียกเพี้ยนกันไปมากลายเป็นชื่อ กุฎีจีน ที่เราคุ้นเคยกันในปัจจุบันค่ะ

ความสวยงามต้องมนต์ขลังของศาลเจ้าอันเก่าแก่แห่งนี้ ไม่ใช่มีเพียงแค่เครื่องไม้แกะสลัก ที่ประดับประดาอยู่ทุกส่วนของศาลเจ้าที่ยิ่งพินิจ ยิ่งชวนตะลึงเพียงเท่านั้น แต่เป็นความเก่า ความขลังของการอนุรักษ์สิ่งเดิมๆ ไว้อย่างเดิมทุกประการ ไร้การแต่งแต้มสีสันใหม่ๆ ที่มาเคลือบลงบนงานไม้ จนบดบังเอกลักษณ์ชิ้นงานที่น่าชม แม้ภาพรวมจะดูเก่า แต่ศาลเจ้ากลับดูสะอาดสะอ้าน ทุกอย่างมีการจัดการดูแลอย่างเป็นระเบียบ รอยเขม่าจากควันธูปที่ผ่านกาลเวลาแห่งศรัทธามาอย่างยาวนาน ก็ยังคงมีให้เห็นอยู่

ภายในศาลเจ้ามีความสงบ เหมาะกับการสวดมนต์ นั่งสมาธิเป็นอย่างยิ่ง นอกจากนี้ที่นี่ยังแตกต่างจากศาลเจ้าทั่วไป ที่ไม่ได้มีวัตถุบูชาให้เช่า นั่นเป็นเพราะเจตนาของคนในพื้นที่ที่ดูแล เน้นการชำระจิตใจให้สะอาดมากกว่าการยึดถือวัตถุเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวทางจิตใจ

ภายในศาลเจ้า หากมาในจังหวะดีๆ อาจจะได้เจอค้างคาว ผู้อยู่อาศัยในพื้นที่ เจ้าถิ่นที่ผู้เขียนก็มั่นใจว่าอยู่กันมายาวนานไม่แพ้ชาวบ้านกุฎีจีนแน่นอนค่ะ หากถามว่าทำไมแถบนี้จีงมีค้างค้าวอาศัย?

ก่อนความเจริญจะมาเยือน ลักษณะพื้นที่เป็นสวนผลไม้มากมาย

ย้อนกลับไปหลายสิบปีก่อน พื้นที่ฝั่งธนบุรี โดยเฉพาะในแถบย่านนี้ ก่อนความเจริญจะมาเยือน ลักษณะพื้นที่เป็นสวนผลไม้มากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งสวนผลไม้ทั้งทุเรียน มะพร้าว ลำไย ลิ้นจี่ฯลฯ ที่ผลิดอก ออกผลสมบูรณ์มาก เนื่องจากดินดีและมีความสมบูรณ์มาก ในสมัยก่อนจัดว่าดินแถวนี้เป็นดินกร่อย เป็นที่สะสมของสารอาหารมากมาย เนื่องจากอยู่ไม่ไกลจากอ่าวไทย จึงมีความสมบูรณ์อีกทั้งยังเคยมีป่าโกงกาง ระบบนิเวศน์จึงจัดว่าสมบูรณ์เป็นอย่างมาก ดินดี ปลูกอะไรจึงได้ผลดี สัตว์น้ำ สัตว์ปีกย่อมชุกชุม จึงเป็นที่มาว่าเหตุใดจึงมีค้างคาวอาศัยอยู่เป็นจำนวนมากในแถบนี้ แม้ในปัจจุบัน ความเจริญมาเยือน สวนผลไม้หายไปแต่สำหรับศาลเจ้าที่พักพิงสุดท้ายของค้างคาวยังอยู่ เราจึงยังพบเห็นเจ้าสัตว์มีหูหนูมีปีกนั่นเองค่ะ

ผู้สนับสนุน

หนังสือ ราชบัลลังก์พม่า วาระสุดท้ายแห่งระบบกษัตริย์ !!

เรื่องราวประวัติศาสตร์พม่า สมัยพระเจ้ามินดง จนถึงวาระสุดท้ายของระบอบกษัตริย์ในสมัยพระเจ้าธีบอ อ่านแล้วทำให้เราได้เรียนรู้ประวัติศาสตร์ของพม่า รูปแบบการปกครอง ยิ่งในบทที่บรรยายถึงความโหดร้ายของพระเจ้าธีบอและพระนางศุภยาลัต ความเหี้ยมโหดของการสังหารเชื้อพระวงศ์ด้วยกัน เพียงเพื่อต้องการบัลลังก์ หนังสือ “ราชบัลลังก์พม่า วาระสุดท้ายแห่งระบบกษัตริย์” เล่มนี้ เขียนโดย ศาสตราจารย์พิเศษเสฐียร ผู้เขียนยังได้เสนอมุมมองอันหลากหลาย ผ่านการวิเคราะห์ให้เห็นถึงปัญหาของพม่าในยุคเวลานั้น โดยเฉพาะการฉายภาพเรื่องอำนาจวาสนา กิเลสตัณา และความมักใหญ่ใฝ่สูงของคนในช่วงเวลาดังกล่าว อันกลายเป็นปฐมเหตุแห่งการสูญเสียเอกราชของพม่าแก่อังกฤษ

การได้กลับมาไหว้ศาลเจ้าเกียนอันกง
เสมือนได้เปิดประตูทวิภพแห่งอดีต

ศาลเจ้าอันเก่าแก่ แห่งนี้จึงเป็นประวัติศาสตร์ที่มีชีวิต สัมผัสได้ถึงความทรงจำและช่วงเวลาแห่งอดีต มีอากง อาม่า ผู้สูงวัยเคยบอกไว้ว่าการได้กลับมาไหว้ศาลเจ้าเกียนอันกง เสมือนได้เปิดประตูทวิภพแห่งอดีต เพราะทุกอย่างในศาลเจ้าแห่งนี้ยังคงเดิมเช่นทุกอย่าง ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานเท่าใด แต่ความศรัทธายังคงเดิม ร่องรอยแห่งอดีตก็ยังคงเดิม ประตูศาลเจ้าแห่งนี้ คือ ประตูสู่อดีต เมื่อไหร่ก็ตามที่พวกเขาคิดถึงอดีต ที่นี่มักจะมีคำตอบให้พวกเขาได้รำลึกถึงเสมอ

ออกจากศาลเจ้าเกียนอันกง ทางด้านซ้ายมือจะมีทางเดินเล็กๆ เพื่อลัดเลาะต่อไปยังศาสนสถานที่สำคัญยิ่งของชาวพุทธ มีความเป็นมา ตั้งแต่ครั้งตั้งกรุงรัตนโกสินทร์ ที่แห่งนี้ก็คือ วัดกัลยาณมิตร เราจะมาพูดคุยกันในตอนต่อไปนะคะ